Even rust, heerlijk.

Wauw, voor mij lijkt het al weer eeuwen geleden dat ik mijn avonturen heb getypt. Ik heb het een paar keer eerder geprobeerd maar het schiet niet op omdat er meestal geen stroom is en als die er wel is hij elk moment kan uitvallen. Dus nu typ is delen in de mail en stuur die tussendoor naar mezelf. Op deze manier kan ik een andere dag verder aan het verhaal. Jaja, slim he!

Wat kun je lezen in dit bericht:
- vervolg in pokhara (motorrijden en schoenmaker)
- Patan (gewoon prachtig)
- Iets kwijt? Ik weet gewoon even niet waar het ligt.
- schooltje bezocht (in opdracht)
- afscheid Peter en nu wachten op Dave

Vervolg in Pokhara:
Pokhara ligt in een geweldig mooie omgeving met meren en prachtige bergen met besneeuwde toppen. Dit geeft een enorm indrukwekkend uitzicht. Om hiervan te genieten hebben we over de meren geroeid (natuurlijk niet zelf: wij hebben vakantie) en een motor gehuurd om de omgeving te bekijken. Het was heerlijk om weer zelf gas te kunnen geven, het enige nadeel was dat het een 150 CC' tje was en er dus niet veel gas te geven viel. Uiteraard maakte het niets uit; daar kom ik tenslotte niet voor. Grappig was dat de mannen op straat nogal lol hadden bij het zien van een vrouw op een motor en een man op een scooter. Ze stonden ons letterlijk uit te lachen. Onderweg hebben we een tweetal Tibetaanse klooster bezocht die we toevallig onderweg tegen kwamen. Ik wist niet dat die van binnen zo mooi waren. Wauw, wat een kleuren en beelden. Het allermooiste van gewoon rondrijden is dat je door straten en dorpen komt waar iedereen duidelijk verrast is dat er toeristen zijn. Je ziet het leven: begravenis, wassen, spelende kinderen, oude mensen, werkende mensen en ga zo maar door.

Mijn schoen was kapot en dus moest ik naar de schoenmaker, gelukkig vind je ze bijna op elke hoek van de straat. En zelfs een week na data is de schoen nog zo goed als nieuw. (nu maar hopen dat dat zo blijft)


Patan:
Net onder Kathmandu (de hoofdstad) ligt het plaatsje Patan. Het is er rustiger dan in de stad. Het mooie aan Patan is de Durbar Square (waarvan ik vind dat die mooier is dan diegene in Kathmandu zelf). Wat is het eigenlijk? Nou: een plein met het koninkljk paleis en een serie tempels. Het is een bijzonder schouwspel als je er voor staat: toeristen, duiven, lokale bevolking en mensen die geld willen verdienen allemaal door elkaar te midden van super mooie tempels en gekke eftelinghuisjes (zo noem ik de huizen met kleine ramen en kronkelende daken).

Natuurlijk bestaat Patan uit meer. Ik vind het geweldig door de straten te lopen op zoek naar de vele tempeltjes en eerplaatsen tussen de huizen. Je ziet het in verschillende stijlen en kleuren.


Iets kwijt? Nee, ik weet gewoon even niet waar het is!:

Bovenstaande zin zeg ik (helaas) nog al erg vaak. In het boekje hadden een aantal mensen me dan ook al bevolen om niets kwijt te raken. Ik noem het onbeholpen. Zo panisch voorzichtig met spullen waardoor ik ze juist daardoor uit het oog verlies. En wat denk je: ik raak hetgene kwijt wat ik ABSOLUUT NIET mocht verliezen, namelijk mijn paspoort. (met daarin mijn rijbewijs, creditcard en pinpas). Zou het deze keer dan echt kwijt zijn? Aangekomen in Patan wilde ik de dagrugzak inpakken en merkte op dat mijn paspoort ontbrak, na het compleet leegruimen van mijn backpack drong het tot me door dat ik niet wist waar het was. Na veel hulp van de mensen van het guesthouse en vele telefoontjes later (met de bank, de consulaat de verschillende slaapplaatsen van de afgelopen dagen) besloot ik ook de busaatschappij maar eens te bellen. RAAK, daar lag het. Zie je nu wel dat ik het niet kwijt was, wederom wist ik gewoon even niet waar het was. :D

Schooltje bezocht:
In opdracht voor Henri heb ik een school bezocht waar hij en Marieke in 2005 hebben lesgegeven. Het was bijzonder om dit te mogen zien. Na al de verhalen van hen is het leuk de kinderen in levende lijve te zien. (deze kinderen zijn uit de kinderarbeid gehaald en krijgen onderdak, voedsel en onderwijs van de stichting Rugmark)

Afscheid Peter en nu wachten op Dave:
Op 1 april heeft Peter me verlaten en bleef ik alleen achter in Kathmandu. Het was bijzonder om met een vreemde (die nu geen vreemde meer is) een verre reis te maken. Maar ik ben blij dat Peter diegene is geweest want we hebben een leuke tijd gehad!!
Op 6 april zal ik Dave van het vliegveld gaan halen. Ik heb me kostelijk vermaakt zo alleen. Natuurlijk ga ik niets bekijken omdat ik dat dan dadelijk nog een keer moet doen met Dave. (het is ook leuker met tweeen). Ik heb voor het eerst deze vakantie rust! Lekker in de zon zitten, boek en sinas erbij. Uitslapen en de was wassen (jaja, zelf en het was een heel karwei).
Gisterenavond ben ik naar een bar geweest met 4 mannen (een nepalees, een australische en twee uit Thailand) welke ik had ontmoet in het guesthouse. Het was leuk om eens uit te gaan al is het niet te vergelijken met thuis. Het is leuk om andere mensen te ontmoeten en hun beweegredenen te horen om te gaan reizen en gewoon eens te kletsen over vanalles. Het was een leuke avond en we hebben veel gelachen.

Voor nieuwe foto's van Nepal:
http://www.mijnalbum.nl/Album=REL8IYOL